සරසවි මවුනි....

සුපුරුදු සිනා නුඹ අභියස නැතුවාට
නුපුරුදු තනිකමක් සිත තුල රැදුනාට
තවමත් නුඹ ලඟම රැදෙනා මගෙ හිතට
පෙර දුන් උනුහුමම එලෙසෙම දෙනවාද...

ගෙවුණු පෙර දවස නුඹ ළඟ සිනා මුවින්
යළිඳු නොම රැදේ උන් දුර ඈත ගොසින්
නුඹට තනි නොවේ නව මල් සිනා මැවෙන්
ඒ තනිකමත් මගෙ හිතටම නොවෙද ඉතින්...

මවුනි නුඹ නිසා ලද දිරි තුරුළු කරන්
තනිව නුඹ ලඟම රැදෙනට දිරිය දියන්
අහස සඳ තරුත් නුඹටම භාර කරන්
මගෙ තෙලිතුඩින් කළ කවිකම් මකා දමන්....